....1. Από τη διάταξη του άρθρου 1003 ΑΚ συνάγεται ότι η από ακίνητο εκπομπή θορύβου που παραβλάπτει σημαντικά τη χρήση άλλου ακινήτου από τον κύριο αυτού, όπως μπορεί να συμβαίνει αν το καθιστά ανθυγιεινό ή ακατάλληλο για κατοικία, είναι πράξη παράνομη και γι' αυτό δεν έχει υποχρέωση ο κύριος αυτός να την ανέχεται. Το παράνομο όμως αίρεται αν η εκπομπή προέρχεται από χρήση συνηθισμένη για τα ακίνητα της περιοχής. Στην περίπτωση μάλιστα αυτή ο κύριος έχει υποχρέωση να ανέχεται την εν λόγω εκπομπή. Εξάλλου, από τη διάταξη του άρθρου 57 § 1 εδ. α ΑΚ συνάγεται ότι, όποιος προσβάλλεται παράνομα στην προσωπικότητά του, έχει δικαίωμα να απαιτήσει από τον προσβολέα να μην επαναληφθεί η προσβολή στο μέλλον. Το παράνομο της συμπεριφοράς του προσβολέα καθορίζεται από άλλες διατάξεις του ουσιαστικού δικαίου. Έτσι από την ανωτέρω διάταξη σε συνδυασμό με εκείνες των άρθρων 1 και 3 α.ν. 2520/1940, 417 ΠΚ, υπ' αριθ. 1023/2/37-ια/1996 αστυνομική διάταξη (μέτρα για την τήρηση της κοινής ησυχίας) συνάγεται ότι, όποιος σε αστική περιοχή διατηρεί εγκαταστάσεις (που παράγουν θόρυβο) ή χρησιμοποιεί ηχητικά όργανα (μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και οι καμπάνες των κωδωνοστασίων των εκκλησιών), εφόσον από τις εγκαταστάσεις αυτές ή τα ηχητικά όργανα δημιουργούνται θόρυβοι που προκαλούν ενόχληση σε ένοικο γειτονικού ακινήτου ή παράγονται δημόσια θόρυβοι που διαταράσσουν την ησυχία των γειτόνων στις ώρες κοινής ησυχίας ενεργεί παράνομα. Περαιτέρω, σε περίπτωση που με την ενόχληση ή διατάραξη βλάπτεται η υγεία του άλλου, προσβάλλει συγχρόνως παράνομα και την προσωπικότητα τούτου. Γι' αυτό έχει απέναντί του την υποχρέωση να παραλείψει και να μην επαναλάβει την προσβολή στο μέλλον. Όταν μάλιστα προσβάλλεται η προσωπικότητα του γείτονα, δεν έχει ισχύ η υποχρέωση ανοχής (για εκπομπές από συνηθισμένη κ.λπ. χρήση) που προβλέπει το άρθρο 1003 ΑΚ διότι πρόκειται για προσβολή διαφορετικών εννόμων αγαθών (ΑΠ 718/2001 ΝοΒ 50 (2002) σελ. 1097). Εν προκειμένω, οι αιτούντες, όπως το δικαστήριο εκτίμησε την αίτησή τους, ισχυρίζονται ότι ο πρώτος από τους καθών η αίτηση (ιερός ενοριακός ναός) διατηρεί εγκαταστάσεις κωδωνοστασίου που τις ρυθμίζει ο δεύτερος από τους καθών (εφημέριος του ναού). Ότι έχουν ρυθμίσει με αυτοματοποιημένο τρόπο να κτυπούν οι καμπάνες, ακόμη και τις ώρες κοινής ησυχίας, όχι μόνο ως ειδοποίηση των πιστών για τις τελούμενες ακολουθίες, αλλά και για τη σήμανση των ωρών και των ημιώρων, σε τόση μεγάλη όμως ένταση έτσι ώστε να εκπέμπονται θόρυβοι πέρα από τα ανεκτά όρια. Περαιτέρω, ισχυρίζονται ότι αυτοί είναι κύριοι γειτονικών με το ναό ακινήτων, καθώς και ότι εξ αιτίας των εκπομπών ήχου του κωδωνοστασίου έχει υποστεί βλάβη η ψυχική τους υγεία με αποτέλεσμα να προσβάλλεται παράνομα η προσωπικότητά τους. Για τους λόγους αυτούς, επικαλούμενοι τον επικείμενο κίνδυνο για την υγεία τους από τη συνεχιζόμενη ηχορύπανση, ζητούν να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα για την προστασία της προσωπικότητάς τους έτσι ώστε να παύσει στο μέλλον η παράνομη προσβολή της και ειδικότερα να υποχρεωθούν οι καθών η αίτηση να μη χτυπούν τις καμπάνες στις ώρες κοινής ησυχίας και σε κάθε περίπτωση να ρυθμίσουν τον ήχο στα ανεκτά όρια. Η υπόθεση ανήκει στην υλική και τοπική αρμοδιότητα του δικαστηρίου αυτού και εκδικάζεται κατά την ειδική διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 22, 18, 682, 683 § 1, 731 ΚΠολΔ). Σύμφωνα δε και με τις προαναφερόμενες αιτιολογίες, είναι νόμιμη και στηρίζεται στις διατάξεις των άρθρων 57 § 1 εδ. α ΑΚ, 1, 3 α.ν. 2520/1940, 417 ΠΚ και στην υπ' αριθ. 1023/2/37-ια/1996 αστυνομική διάταξη (μέτρα για την τήρηση της κοινής ησυχίας). Εκτιμάται ότι δεν πρόκειται για διαφορά από τους περιορισμούς του γειτονικού δικαίου (άρθρα 1003 επ. ΑΚ), για την οποία αρμόδιο είναι το ειρηνοδικείο (άρθρο 15 αριθ. 3 ΚΠολΔ), αλλά για διαφορά από την προσβολή της προσωπικότητας που ανήκει στην υλική αρμοδιότητα του πολυμελούς πρωτοδικείου (άρθρο 18 ΚΠολΔ) και άρα τα ανάλογα ασφαλιστικά μέτρα διατάσσονται από το μονομελές πρωτοδικείο (683 § 1 ΚΠολΔ). Γι' αυτό οι αντίθετοι ισχυρισμοί των καθών η αίτηση πρέπει να απορριφθούν. Πρέπει δε να ακολουθήσει η ουσιαστική έρευνα της υποθέσεως.